Para comprar:
En Buenos Aires: RGS (Av. Corrientes 5233 Local 2)
Una obra lo más bella posible es lo que me propuse hacer con este querido disco que
acaba de salir. Una obra que nunca imaginé fuera a llevarme tanto tiempo…fueron casi tres años
de trabajo. Una prueba de perseverancia, de superación de los obstáculos que se me presentaron,
volviendo una y otra vez a la acción, intentando conseguir lo que pretendía y anhelaba.
Mi compañero de viaje, el pianista y arreglador Marcelo A. Rodriguez, comenzó con los
arreglos de los temas. Yo quería un acompañamiento de instrumentos exclusivamente acústicos
y étnicos y encontramos en varios amigos nuestros, grandes músicos con una vasta experiencia,
algunos de los cuales son de origen italiano, a los ejecutantes perfectos para nuestras canciones.
La foto de la contratapa del disco la sacamos en un viaje que hicimos a Nápoles en
septiembre de 2012, el cual significó un hito importante en nuestro camino. En la majestuosa
Galleria Umberto I° nos encontramos con el gran cantante napolitano Mario Maglione, discípulo y
heredero del gran Roberto Murolo. Le hicimos escuchar nuestros arreglos para el disco… ¡y nos dio
el visto bueno! En efecto, Marcelo encaró su trabajo con un gran respeto por la tradición musical
napolitana, buscando su expresión más elegante. (Tuvimos, además, la gran alegría de organizar el
pasado mes de noviembre la primera visita de Mario a la Argentina. Sus conciertos aquí tuvieron
un gran éxito).
Nuestro disco es una producción independiente. Como dije antes, es el resultado de un
proceso lento y minucioso en el que hemos querido cuidar todos los aspectos de la producción:
la grabación del piano la hicimos en Estudios Ion, la masterización con el gran Andrés Mayo,
el bellísimo diseño del arte estuvo a cargo de Ana Piaggio con las fotografías realizadas en el
prestigioso estudio Heinrich-Sanguinetti.
Somos conscientes de contribuir con nuestra obra –desde nuestra lejana tierra– a la
continuación de una tradición musical de la que en la misma Nápoles quedan pocos intérpretes –
Mario Maglione entre ellos– y por esa razón nuestro disco asume también un significado especial…
¡esperamos que sea de su agrado y que lo disfrute!
Paula con Mario Maglione en Nápoles (2012)
‘A VUCCHELLA
(La boquita)
D’Annunzio/Tosti, 1904
Si' comm'a nu sciurillo, tu tiene na vucchella, nu poco pucurillo, appassuliatella. Méh, dammillo, dammillo, è comm'a na rusella. Dammillo nu vasillo, dammillo, Cannetella. Dammillo e pigliatillo nu vaso piccerillo comm'a chesta vucchella che pare na rusella nu poco pucurillo appassuliatella... |
Eres como una florcita tienes una boquita un poco, un poquito, mustia. Dale, dámelo, dámelo, es como una rosita. Dame un besito dámelo, Cándida. Dámelo y tómalo un beso pequeñito como esta boquita que parece una rosita. un poco, un poquito mustia... |
PASSIONE
(Pasión)
Bovio/Tagliaferri/Valente, 1934
Cchiù luntana me staje, cchiù vicina te sento... Chisá a chistu mumento tu a che pienze ...che faje... Tu mm'hê miso int''e vvéne nu veleno ch'è ddoce. Nun me pesa 'sta croce ca trascino pe' te!... Te voglio...te penzo...te chiammo... te veco...te sento...te sonno... E' n'anno - ce pienze ch'è n'anno - ca st'uocchie nun ponno cchiù pace truvà... E cammino, cammino, ma nun saccio addó' vaco... I' stó' sempe 'mbriaco e nun bevo maje vino... Aggio fatto nu vuto 'a Madonna d''a neve: si mme passa 'sta freve, oro e perle lle dó'... |
Cuanto más lejos estás, más cerca mio te siento... Quién sabe en este momento en quién estás pensando... qué haces... Me pusiste en las venas un veneno que es dulce. ¡No me pesa esta cruz que arrastro por ti!... Te quiero... pienso en ti... te llamo... te veo... te siento... sueño contigo... Hace un año - piensa que hace un año - que mis ojos ya no pueden encontrar paz... Y camino, camino... pero no sé a dónde voy... Siempre estoy "borracho" pero nunca bebo vino... He hecho un voto a la Virgen de la Nieve: si esta fiebre se me pasa, le regalo oro y perlas... Te quiero... |
SCETATE
(Despiértate)
F. Russo/Costa, 1887
Ferdinando Russo, poeta de “Scetate”
Si duorme o si nun duorme bella mia, siente pe' nu mumento chesta voce. Chi te vò' bene assaje sta 'mmiez'â via pe' te cantà na canzuncella doce. Ma staje durmenno, nun te si' scetata, sti ffenestelle nun se vonno aprì, è nu ricamo 'sta mandulinata, scétate bella mia, nun cchiù durmì. 'Ncielo se só' arrucchiate ciento stelle, tutte pe' stà a sentì chesta canzone. Aggio 'ntiso 'e parlà li ttre cchiù belle, dicevano: "Nce tène passione". E' passione ca nun passa maje, passa lu munno, essa nun passarrà. Tu, certo, a chesto nun ce penzarraje, ma tu nasciste pe' mm'affatturà. |
Es una pasión que no pasa más, pasa el mundo, pero ella no pasará. Tu, claro, en esto no piensas, tu naciste para embrujarme. Si duermes o si no duermes bella mia, escucha por un momento esta voz. Quien mucho te quiere está en la calle para cantarte una dulce canción. Pero estás durmiendo, no te despertaste, las ventanitas no quieren abrirse, son como un bordado estas mandolinas despiértate bella mia, no duermas más. En el cielo se reunieron cien estrellas, todas para escuchar esta canción. Escuché a las tres más bellas, que decían: "Tiene mucha pasión". |
REGINELLA
Bovio/Lama, 1917
Te si' fatta 'na vesta scullata, nu cappiello cu 'e nastre e cu 'e rrose... stive 'mmiez'a tre o quatto sciantose e parlave francese...è accussí? Fuje ll'autriere ca t'aggio 'ncuntrata, fuje ll'autriere a Tuleto, 'gnorsí... T'aggio vuluto bene a te! Tu mm'hê vuluto bene a me! Mo nun ce amammo cchiù, ma ê vvote tu, distrattamente, pienze a me!... Reginè', quanno stive cu mico, nun magnave ca pane e cerase... Nuje campávamo 'e vase, e che vase! Tu cantave e chiagnive pe' me! E 'o cardillo cantava cu tico: "Reginella 'o vò' bene a stu rre!" T'aggio vuluto bene a te! distrattamente, parl''e me!... Oje cardillo, a chi aspiette stasera? Nun 'o vvide? aggio aperta 'a cajóla! Reginella è vulata? e tu vola! vola e canta... nun chiagnere ccá. T'hê 'a truvá 'na padrona sincera ch'è cchiù degna 'e sentirte 'e cantá... T'aggio vuluto bene a te! distrattamente, chiamm''a me!... |
Te hiciste un vestido escotado, un sombrero con cintas y rosas... estabas entre tres o cuatro “sciantosas” y hablabas francés ...¿no es así? Fue anteayer que te encontré, fue anteayer en la calle Toledo, sí señor... ¡Te he querido! ¡Tu me has querido! Ahora no nos amamos más, pero a veces tu, ¡distraídamente, piensas en mi!... Reginella, cuando estabas conmigo, no comías otra cosa que pan y cerezas... Nosotros vivíamos a los besos, ¡y qué besos! ¡Tu cantabas y llorabas por mi! Y el jilguerito cantaba contigo: "Reginella lo quiere a este rey!" Te he querido! ¡distraídamente hablas de mi!... Jilguerito ¿a quién esperas esta noche? ¿No ves que abrí la jaula? ¡Reginella voló! ¡Y tu vuela! Vuela y canta... no llores acá. Debes encontrar una dueña sincera que sea más digna de escucharte cantar... Te he querido! ¡distraídamente me llamas!... |
FENESTA VASCIA
(Ventana baja)
Anónimo, siglo XVI
Fenesta vascia 'e padrona crudele, quanta suspire mm'haje fatto jettare!... Mm'arde stu core, comm'a na cannela, bella, quanno te sento annommenare! Oje piglia la 'sperienza de la neve! La neve è fredda e se fa maniare... e tu comme si' tanta aspra e crudele?! Muorto mme vide e nun mme vuó' ajutare!?... Vorría addeventare no picciuotto, co na langella a ghire vennenn'acqua, Pe' mme ne jí da’ chisti palazzuotte: Belli ffemmene meje, ah! Chi vó' acqua... Se vota na nennella da llá 'ncoppa: Chi è 'sto ninno ca va vennenn'acqua? E io responno, co parole accorte: Só' lacreme d'ammore e non è acqua!... |
Ventana baja de una dueña cruel, ¡Cómo me has hecho suspirar!..... Mi corazón arde come una vela, bella, ¡si escucho tu nombre pronunciar! Vamos ¡toma el ejemplo de la nieve! La nieve es fría pero se deja acariciar…. ¡Pero tu eres tan áspera y cruel! ¡Ves que me estoy muriendo y no me quieres ayudar!.... Quisiera ser un muchacho apuesto, Que con una jarra va vendiendo agua, Para poder gritar por estos edificios “¡bellas mujeres mias, ah! ¿Quién quiere agua…..?” Se asoma una muchacha desde lo alto: “¿Quién es este muchacho apuesto que vende agua?” Y yo le respondo con palabras medidas: “Son lágrimas de amor, no es agua...!" |
ERA DE MAGGIO
(Era el mes de mayo)
Di Giacomo/M. Costa, 1885
Salvatore Di Giacomo, el poeta de “Era de Maggio”
Era de maggio e te cadéano 'nzino, a schiocche a schiocche, li ccerase rosse. Fresca era ll'aria e tutto lu ciardino addurava de rose a ciento passe. Era de maggio, io no, nun mme ne scordo, na canzone cantávamo a doje voce. Cchiù tiempo passa e cchiù mme n'allicordo, fresca era ll'aria e la canzona doce. E diceva: "Core, core, core mio, luntano vaje, tu mme lasse, io conto ll'ore. Chisà quanno turnarraje". Rispunnev'io: "Turnarraggio quanno tornano li rrose. Si stu sciore torna a maggio, pure a maggio io stóngo ccá. Si stu sciore torna a maggio, pure a maggio io stóngo ccá". E só' turnato e mo, comm'a na vota, cantammo 'nzieme lu mutivo antico. Passa lu tiempo e lu munno s'avota, ma 'ammore vero no, nun vota vico. De te, bellezza mia, mme 'nnammuraje, si t'allicuorde, 'nnanz'a la funtana. Ll'acqua, llá dinto, nun se sécca maje e ferita d'ammore nun se sana. E te dico: "Core, core, core mio, turnato io só'. Torna maggio e torna 'ammore. Fa' de me chello che vuó'. Torna maggio e torna 'ammore. Fa' de me chello che vuó'". |
Era el mes de mayo y sobre tu falda caían, a racimos, a racimos, cerezas rojas. El aire era fresco y todo el jardín olía a rosas desde cien pasos a la redonda. Era el mes de mayo, y no, yo no me lo olvido, cantábamos una canción a dos voces. Más tiempo pasa y más lo recuerdo, el aire era fresco y la canción era dulce Y decía: "Corazón, corazón, corazón mio, lejos te vas, tu me dejas y yo cuento las horas quién sabe cuándo regresarás”. Yo respondía: "Volveré cuando vuelven las rosas. Si esta flor vuelve en mayo, yo también en mayo estaré aquí. Si esta flor vuelve en mayo, yo también en mayo estaré aquí”. Y he vuelto y ahora como antes, cantamos juntos la canción antigua. Pasa el tiempo y el mundo cambia, pero el verdadero amor no cambia su camino. De ti, belleza mia, me enamoré si lo recuerdas, frente a la fuente. El agua, allí adentro, no se seca nunca, y la herida de amor nunca se cura. Y te digo: "Corazón, corazón, corazón mio, he vuelto. Vuelve mayo y vuelve el amor. Haz de mi lo que quieras. Vuelve mayo y vuelve el amor. Haz de mi lo que quieras. |
MUNASTERIO ‘E SANTA CHIARA
(Monasterio de Santa Clara)
Galdieri/Barberis, 1945
Dimane? Ma vurría partí stasera. Luntano, no, nun ce resisto cchiù. Dice che c'è rimasto sulo 'o mare, che è 'o stesso 'e primma, chillu mare blu. Munasterio 'e Santa Chiara, tengo 'o core scuro scuro. Ma pecché, pecché ogne sera, penzo a Napule comm'era, penzo a Napule comm'è? Funtanella 'e Capemonte, chistu core mme se schianta, quanno sento 'e dí da 'a gente ca s'è fatto malamente stu paese, ma pecché? No, nun è overo. No, nun ce créro. E moro cu 'sta smania 'e turnà a Napule. Ma ch'aggi' 'a fà? Mme fa paura 'e ce turnà. Paura? Sí, si fosse tutto overo? Si 'a gente avesse ditto 'a verità? Tutt' 'a ricchezza 'e Napule era 'o core. Dice ch'ha perzo pure chillu llà. Munasterio 'e Santa Chiara. 'Nchiuse dint'a quatto mura, quanta femmene sincere, si perdévano ll'ammore, se spusavano a Gesù. Funtanella 'e Capemonte, mo, si pèrdono n'amante, giá ne tènono ati ciento. Ca, na femmena 'nnucente, dice 'a gente, nun c'è cchiù. No, nun è overo. No, nun ce crero. E moro pe' 'sta smania 'e turnà a Napule. Ma ch'aggi' 'a fà. Mme fa paura 'e ce turnà. |
¿Mañana? Pero quisiera partir esta noche. Lejos, no, ya no aguanto más. Dicen que solo ha quedado el mar, que es el mismo de antes, ese mar azul Monasterio de Santa Chiara tengo el corazón 0scuro 0scuro. ¿pero por qué, por qué cada noche pienso en Nápoles com0 era, penso en Nápoles como es? Fuentecita de Capodimonte, este corazón se estremece, cuando le escucho decir a la gente que se ha obrado mal en este país, pero ¿por qué? No, no es cierto no, no lo creo y muero por estas ganas de volver a Nápoles ¿pero qué puedo hacer? Me da miedo volver. ¿Miedo? Sí, ¿si todo fuera cierto? ¿Si la gente hubiera dicho la verdad? Toda la riqueza de Nápoles era su corazón. Dicen que también lo ha perdido. Monasterio de Santa Clara. Encerradas entre cuatro paredes, cuántas mujeres sinceras, si perdían el amor, se casaban con Jesús. Fuentecita de Capodimonte ahora, si pierden un amante, enseguida consiguen otros cien. Porque una mujer inocente, dice la gente, no existe más. No, no es cierto. no, no lo creo y muero por estas ganas de volver a Nápoles pero ¿qué puedo hacer? Me da miedo volver |
VESUVIO
(E Zezi, 2000)
Si' monte sì, ma monte e na iastemma si' a morte sì, ma a morte ca po' tremma Muntagna fatta e lava e ciente vie tu tiene mmano a te sta vita mia So’ pizzi e case O so' pizzi e galera? arò stai chiuso Da matina a sera? Si' o purgatorio e tutte chesta gente ca vive int'e baracche e vive e stiente Si fumme o si nun fumme faie rummore è o ffuoco ca te puorte rint'o core Quanno fa notte e o cielo se fa scuro sulo o ricordo e te ce fa paura Chi campa 'nzieme a te te pare niente si esce pazzo è pazzo overamente L'unica verità pe tutte quante sarria chella e fuì... ma po' arò iammo primma ca cocche ghiuorne, doppo tante stu ffuoco e lava ce porta a tuttu quante mmiez'a via! |
Eres una montaña, pero una montaña de blasfemias eres la muerte, pero la muerte que luego tiembla Montaña de lava y de cien calles tu tienes en tus manos esta vida mia ¿Son casas o son cárceles donde estás encerrado de la mañana a la noche? eres el purgatorio de toda esta gente que vive en casuchas y vive con tantas dificultades Eches o no eches humo haces ruido siempre es el fuego que llevas dentro de tu corazón Cuando anochece y el cielo se pone oscuro pensar en ti nos da miedo ¿Te parece poco que quien vive contigo enloquezca? en realidad está loco La única verdad para todos sería huir pero después ¿a dónde vamos? antes de que se haga de día después de todo este río de lava nos arrastra a todos y nos deja en la calle |
MARIA MARÌ
(V. Russo/Di Capua, 1899)
Arápete fenesta. Famme affacciá a Maria, ca stóngo 'mmiez'â via speruto d' 'a vedé. Nun trovo n'ora 'e pace. 'A notte 'a faccio juorno, sempe pe' stá ccá attuorno, speranno 'e ce parlá. Oje Marí', oje Marí', quanta suonno ca perdo pe'tté. Famme addurmí abbracciato nu poco cu'tté. Oje Marí', oje Marí'. Quanta suonno ca perdo pe'tté. Famme addurmí, oje Marí', oje Marí'. 'Mmiez'a stu ciardeniello, ce ride 'a malvarosa. Nu lietto 'e fronne 'e rosa aggio fatto pe' te. Viene che 'a notte è doce, 'o cielo ch'è nu manto. Tu duorme e io te canto 'a nonna a fianco a te. Oje Marí', oje Marí', |
Ábrete ventana. Deja que se asome Maria, que estoy en la calle deseoso de verla. No encuentro ni una hora de paz. La noche se hace día, siempre para estar por aquí, esperando poder hablarle. Oh Maria, oh Maria, cuánto sueño que pierdo por ti. Haz que me duerma abrazado un poco contigo. Oh Maria, oh Maria. cuánto sueño que pierdo por ti Haz que me duerma Oh Maria, oh Maria. En este jardincito, sonríe la malvarrosa. Un lecho de hojas de rosa he hecho para ti. Ven que la noche es dulce, el cielo es un manto. Tu duermes y yo canto la abuela está a tu lado. Oh Maria, oh Maria, |
MALAFEMMENA
(Totò, 1951)
Si avisse fatto a n'ato chello ch'hê fatto a me, st'ommo t'avesse acciso e vuó' sapé pecché? Pecché 'ncopp'a 'sta terra, femmene comm'a te, nun ce hann' 'a stá pe' n'ommo onesto comm'a me. Femmena, tu si' na malafemmena, a st'uocchie hê fatto chiagnere, lacreme 'e 'nfamitá. Femmena, si' doce comm' 'o zzuccaro, peró 'sta faccia d'angelo, te serve pe' 'nganná. Femmena, tu si' 'a cchiù bella femmena, te voglio bene e t'odio, nun te pòzzo scurdá. Te voglio ancora bene, ma tu nun saje pecché. Pecché ll'unico ammore si' stato tu pe' me. E tu, pe' nu capriccio, tutto hê distrutto oje né'. Ma Dio nun t' 'o pperdona chello ch'hê fatto a me. |
Si le hubieras hecho a otro lo que me hiciste a mi, ese hombre te hubiera matado ¿quieres saber por qué? Porque en este mundo, mujeres como tu, no tienen que existir para un hombre honesto como yo. Si le hubieras hecho a otro lo que me hiciste a mi, ese hombre te hubiera matado ¿quieres saber por qué? Porque en este mundo, mujeres como tu, no tienen que existir para un hombre honesto como yo. Mujer, tu eres una mala mujer, a estos ojos has hecho llorar lágrimas de infamia. Mujer, eres peor que una víbora, me intoxicaste el alma, no puedo vivir más. Mujer, eres dulce como el azúcar, pero este rostro de ángel, te sirve para engañar. Mujer, tu eres la mujer más bella, te quiero y te odio: no te puedo olvidar. Todavía te quiero pero no sabes por qué. Porque el único amor has sido tu para mi. Y tu, por un capricho, todo has destruído, oh nena. Pero Dios no te perdona lo que me has hecho a mi. |
I’ TE VURRÍA VASÀ
(Yo quisiera besarte)
V. Russo/Di Capua, 1900
Ah! Che bell'aria fresca, ch'addore 'e malvarosa. E tu durmenno staje, 'ncopp'a sti ffronne 'e rosa. 'O sole, a poco a poco, pe' stu ciardino sponta, 'o viento passa e vasa stu ricciulillo 'nfronte. I' te vurría vasá. I' te vurría vasá, ma 'o core nun mm' 'o ddice 'e te scetá, 'e te scetá. I' mme vurría addurmí. I' mme vurría addurmí, vicino ô sciato tuojo, n'ora pur'i', n'ora pur'i'. Sento stu core tuojo ca sbatte comm'a ll'onne. Durmenno, angelo mio, chisà tu a chi te suonne. I' te vurría vasá. |
Ah! Que hermoso aire fresco, qué perfume a malvarrosas. Y tu estás durmiendo sobre estas hojas de rosa. El sol, poco a poco, asoma en este jardín, el viento pasa y besa este ricito sobre tu frente. Yo quisiera besarte. Yo quisiera besarte pero el corazón no me dice que te despierte, que te despierte. Yo me quisiera quedar dormido Yo también me quisiera quedar dormido junto a tu respiración, por una hora, por una hora Siento tu corazón que late como las olas. Durmiendo, mi ángel, ¿quién sabe con quién estás soñando? Los celos atormentan este mi corazón enfermo. ¿Sueñas conmigo? Dímelo. ¿o sueñas con otro? Yo quisiera besarte... |
SANTA LUCIA LUNTANA
(Santa Lucía lejana)
E.A. Mario, 1919
Partono 'e bastimente pe' terre assaje luntane. Cántano a buordo, só' Napulitane. Cantano pe' tramente 'o golfo già scumpare, e 'a luna, 'a miez'ô mare, nu poco 'e Napule lle fa vedé. Santa Lucia, luntano 'a te, quanta malincunia. Se gira 'o munno sano, se va a cercà furtuna, ma, quanno sponta 'a luna, luntano 'a Napule nun se pò stà. Santa Lucia, tu tiene sulo nu poco 'e mare, ma, cchiù luntana staje, cchiù bella pare. E' 'o canto d' 'e Ssirene ca tesse ancora 'e rrezze. Core nun vò' ricchezze, si è nato a Napule, ce vò' murì. Santa Lucia. |
Parten los barcos hacia tierras muy lejanas, cantan a bordo, son napolitanos. Cantan para pasar el tiempo el golfo ya desaparece y la luna en el mar, un poco de Nápoles les dejar entrever. Santa Lucia, lejos de ti, cuanta melancolía. Se viaja por el mundo entero, se va en busca de fortuna, pero cuando sale la luna, lejos de Nápoles no se puede estar. Santa Lucia, tu tienes solo un poco de mar, pero cuanto más lejana estás, más bella pareces. Es el canto de las Sirenas que todavía teje las redes. El corazón no quiere riquezas, si ha nacido en Nápoles allí quiere morir. Santa Lucia. |
NUN ME SCETÀ
(No me despiertes)
E. Murolo/Tagliaferri, 1930
Quanta varche 'e marenareca se vedono stasera, cu na luce sott' 'a prora pare ca 'e stelle só' cadute a mare. Tutt' 'e ccanzone 'e Napule stanotte, 'o core mio, vurrìa cantà. Ma addó' ce stanno lácreme, addio felicità. Cántame, oje marenà', tutt' 'e ccanzone, n'ora famme durmì sott'a 'sta luna. Famme sunnà che ancòra mme vò' bene. Famme 'nzuonno murì, nun mme scetà. Comm' 'o paggio cantatore ch' 'a riggina, pe' na sera, l'addurmette anema e core e po' ll'abbandunaje, scetáto, a mare, tu pure, 'mmiez'ê nnuvole, stu core mm' 'addurmiste 'mbracci'a te. E a mare, chino 'e làcreme, stanotte 'o faje cadé. Cántame, oje marenà, tutt' 'e ccanzone, Comm' 'a femmena è 'o mare, Comm' 'o mare è ll'ammore. Voca ohé! |
Cuántos barcos de marineros que se ven esta noche, con una luz debajo de la proa pareciera que las estrellas se hubieran caído al mar. Todas las canciones de Nápoles esta noche, mi corazón quisiera cantar. Pero donde hay lágrimas, adiós felicidad. Cántame, oh marinero, todas las canciones, hazme dormir una hora bajo esta luna. Hazme soñar que todavía me quiere. Haz que en el sueño yo muera, no me despiertes. Como el paje cantante al que la reina, por una noche, durmió con alma y corazón y después abandonó, despierto en el mar, Tu también, entre las nubes, este corazón me adormeciste entre tus brazos. Y en el mar, lleno de lágrimas, esta noche lo dejas caer. Cántame, oh marinero..., Como la mujer es el mar, Como el mar es el amor. ¡Rema! |